مفاهیم و جایگاه ژئوتوریسم یا زمین‌گردشگری (دکتر رامین صمدی)

دریافت فایل مفاهیم و جایگاه ژئوتوریسم یا زمین گردشگری

 

تام هوز نخستین تعریف علمی خود را از ژئوتوریسم در سال ۱۹۹۵ به‌صورت ذیل ارائه نمود: « ژئوتوریسم ارائه امکانات خدماتی و تفسیری به‌منظور قادر ساختن گردشگران به کسب دانش و درک زمین‌شناسی و ژئومورفولوژی (با مشارکت آن‌ها در توسعه‌ علوم زمین)، فراتر از درک صرفاً زیبایی‌های محض یک مکان است».

در زمین‌گردشگری یا ژئوتوریسم (Geotourism) بخش ژئو جاذبه‌های زمین‌شناسی، ژئومورفولوژی و میراث معدنکاری را شامل می‌شود و بخش توریسم آن به‌عنوان موضوعی چند رشته‌ای، تمامی زیرساخت‌های صنعت گردشگری از جمله تفسیر، مدیریت، اقامت، تورها و غیره را شامل می‌شود و برخلاف اکوتوریسم که جاذبه‌های طبیعت جاندار را در مرکز توجه قرار داده است، این صنعت به‌طورکلی با جاذبه‌های طبیعت بی‌جان سروکار دارد.

حقیقت این است که هر دو رشته گردشگرى (ژئوتوریسم و اکوتوریسم) زیرمجموعه‌ای از توریسم وابسته به طبیعت به شمار رفته و زیرشاخه یکدیگر نیستند. تفاوت بزرگ این دو این است که اکوتوریسم بیشترین توجه را به موجودات زنده و محیط‌های زندگى (گیاهى و جانوری) معطوف می‌دارد، اما ژئوتوریسم به پدیده‌های زمین‌شناختی و زمین‌ریخت‌شناسی پرداخته و در واقع با طبیعت بیجان و سیر تحولى آن سروکار دارد. حتى در مواردى که ژئوتوریسم موضوع فسیل‌ها را مورد نظر قرار مى‌دهد به یک موجود اکنون غیرزنده یا سنگواره توجه کرده است، هرچند که این سنگ خاستگاه زنده داشته است. البته موضوع سنگواره‌ها پل ارتباطى بین دانش زمین‌شناسی، زیست‌شناسی و آب‌وهوا شناسى دیرین است.

 

دکتر رامین صمدی